پیمان پوررجب

معادل واژه Attitude در فارسی، نگرش، ایستار، طرز رفتار، طرز تلقّى، پنداشت، طرز تفکر بر اساس مفروضات پیشین و مانند آن‌ها ترجمه شده است. در اصطلاح، تعاریف بسیاری از نگرش شده است که در ذیل به برخی از آنها اشاره می‌شود:
نگرش یا طرز تلقی عبارت از آمادگی برای واکنش ویژه نسبت به یک فرد، شیء، فکر یا وضعیت است.
نگرش، مجموعه‌ای از اعتقادات، عواطف و نیات رفتاری نسبت به یک شیء، شخص یا واقعه است. به عبارتی تمایل نسبتاً پایدار به شخصی، چیزی یا رویدادی است که در احساس و رفتار نمایان می‌شود.
نگرش، ارزیابی یا برآوردی است که به صورت مطلوب یا نامطلوب درباره شی یا فرد یا رویدادی صورت می‌گیرد.
نگرش بازتابی از شیوه احساس فرد نسبت به یک چیز یا یک فرد است. مثلاً هنگامی که می‌گوییم «کارم را دوست دارم» نگرش خود را درباره کار ابراز می‌نماییم.
به حالتى ذهنى یا عصبى حاکى از تمایل، که از طریق تجربه سازمان‌یافته و بر پاسخ‌هاى فرد به تمامى موضوعات و موقعیت‌هایى که با آن در ارتباط است، تأثیرى جهت‌دار یا پویا دارد، نگرش گفته می‌شود.
نگرش نشان‌دهنده‌ اثر شناختی و عاطفی به جای تجربه‌ شخصی از شی‌ء یا موضوع اجتماعی مورد نگرش و یک تمایل به پاسخ در برابر آن شی‌ء است. نگرش در این معنی یک «مکانیسم پنهانی» است که رفتار را هدایت می‌کند نگرش نظری است که درباره افراد، چیزها یا رویدادها ابراز می‌گردد. و منعکس‌کننده نوع احساس فرد درباره آن است.
نگرش‌ها، با توجه به تعاریف مزبور، در زمینه‌سازى و شکل‌دهى به رفتارها، ایجاد انگیزش‌ها، ارضاى نیازها و جهت‌دهى به گرایش‌ها تأثیرى جدّى دارند. به همین دلیل، مطالعه آن‌ها بخش عمده‌اى از روان‌شناسى اجتماعى را به خود اختصاص داده است.. هیچ مفهوم مجرّدى نتوانسته است همچون مفهوم «نگرش»، موقعیت عمده‌اى در روان شناسى اجتماعى کسب کند.

نگرش‌ها دارای سه بعد شناختی، عاطفی و رفتاری بدین شرح می‌باشند:
1. بخش شناختی آن عبارت از باورها و ارزش‌ها و اطلاعات درباره هدف شناخته شده به وسیله فرد است.
2. بخش عاطفی آن شامل احساس‌ها و عواطف درباره هدف، فرد، فکر، رخداد یا شیء است.
3. بخش رفتاری آن از نگرش سرچشمه می‌گیرد و به نیت «رفتار به صورت معین» بر می‌گردد.

نگرش کارآفرینی یا نگرش کارآفرینانه (Entrepreneurial attitude) به معنای طرز تفکر فرد نسبت به جنبه­ های مختلف کارآفرینی است و نوعی سنجش روحیه در ایجاد کارآفرینی محسوب می­شود؛ بدین معنی که نشان می‌دهد فرد نسبت به کارآفرینی دارای رضایت ‌ یا عدم رضایت ‌ است.
نگرش کارآفرینی نظری است که افراد، درباره چیزها یا رویدادهای مختلف کارآفرینی ابراز می­کند و منعکس کننده نوع احساس فرد درباره آن است. بنابراین اصولاً هر سازماني همواره درصدد آگاهي از نگرش­هاي کارآفرینی كاركنان است و اگر اين نگرش­ها به صورتي مشخص بيان شوند سازمان­ها می ­توانند جهت مديريت نيروي انساني اطلاعات مفيدی بدست آورند.
به طور کلی مفهوم نگرش کارآفرینی به تمایل به ارزیابی و پاسخگویی شخص به انجام کارآفرینی به موضوعات اجتماعی به صورت همواره مساعد یا نامساعد اشاره دارد.
به نظر می­رسد نگرش­های کارآفرینی از عناصر مختلفی تشکیل شده باشند. هرچند نظریه پردازان در زمینه تعداد و اهمیت این عناصر اختلاف نظر دارند. این عناصر عبارتند از: شناخت، (باورهای شخص یا دانش مبتنی بر واقعیت او، در مورد کارآفرینی)، عواطف، (اشتیاق با عدم اشتیاق به کارآفرینی) و آمادگی (تمایل به عمل یا پاسخگویی به شکل خاص، نه یک سلسله رفتار مشخص که انتظار می‌رود در هر شرایطی به روز کند). وقتی فرد این عناصر را در یک مجموعه واکنش ثابت به یک موضوع خاص اجتماعی (نظیر سیاست‌های شرکت، سرپرستی، کارخود فرد) ادغام می‌کند، نگرش به وجود می‌آید.
تعامل بین افراد و شرایط محیطی فعلی یا قبلی کارآفرینی موجب نگرش ­ها می­ شود. نگرش‌های کارآفرینی از طریق روند شناختی تمامیت و ثبات، و در اجزای شناخت، عواطف و آمادگی رفتاری شکل می ­گیرد. همین که نگرشی کارآفرینی به وجود آید، ممکن است مستقیماً بر رفتار تأثیر بگذارد. با این حال، متغیرهای فردی و محیطی متعدد دیگری وجود دارند که به تعیین چگونگی رفتار عملی شخص کمک می­کند. رفتار به نوبه خود بر وضعیت محیطی موجود تأثیر می‌گذارد. این تغیییرات ممکن است به تغییر نگرش موجود منجر شود.