پیمان پوررجب
دیده‌بان جهانی کارآفرینی، کارآفرینی را به عنوان هر تلاشی که به وسیله افراد برای راه اندازی یک کسب و کار (کسب و کارهای کم تر از 100 نفر کارمند) و خوداشتغالی انجام می‌شود، تعریف می‌کند. هیستریچ و پیترز (Heistrich and Peters) نیز کارآفرینی را فرایند خلق چیز جدید و با ارزش با اختصاص زمان و تلاش لازم، در نظر گرفتن خطرهای مالی، روانی و اجتماعی و رسیدن به رضایت فردی و مالی و استقلال می‌دانند.
کارآفرینی فرایند نوآوری و ایجاد پروژه‌های اقتصادی جدید با چهار بُعد اصلی فردی، سازمانی، محیطی و فرایند است که از شبکه‌های مشارکت در دولت، آموزش و پرورش و نهادها کمک می‌گیرد. از سوی دیگر ویرتنن (Virtanen) با تاکید بر نقش کارآفرین، کارآفرینی را این چنین تعریف می‌کند:« کارآفرینی فرآیندی است پویا که به وسیله فردی (کارآفرین) برای بهره‌برداری از نوآوری اقتصادی جهت خلق ارزش جدید در بازار، ایجاد و مدیریت می‌شود. کارآفرین شخصی است که ذهن کارآفرینانه همراه با نیاز به موفقیت دارد».
عمل كارآفرينی اشاره به كشف، ارزيابی و بهره‌برداری از فرصت‌ها دارد، به عبارت ديگر توليدات، خدمات يا فرايندهای توليدی جديد: اشكال سازمانی و راهبردهای جديد، بازارهای جديد برای توليدات و دروندادهايی كه قبلاً موجود نبودند.
باي گريو و تيمونز (Bygrave and Timmons) (1992) كارآفرينی را فرايند خلق يا تصاحب يک فرصت و دنبال كردن آن صرفنظر از منابع جاري كنترل شده می‌دانند.
گرتنر (Gartner) (1988) نيز كارآفريني را ايجاد سازمان‌هاي جديد مي‌نامد. در حالي كه استونر و فريمن (Stoner and Freeman) (1992) كارآفريني را فرايندهای منقطع تركيب منابع براي توليد كالا و خدماتي مي‌دانند كه تسريع‌كننده رشد اقتصادی، افزايش‌دهنده توليدات و ايجاد‌كننده خدمات، توليدات و فناوری های جديد است.
دانشكده بازرگاني هاروارد (Harvard Business School) (2002) كارآفريني را روش مديريت فرصت‌هاي در حال گذر مي‌داند. اين رويكرد مديريتي به كارآفريني، مستلزم تشخيص و تعقيب مداوم فرصت‌ها، تجميع و سازماندهي منابع به منظور نشان دادن فرصت‌هاي باز و نيز ارزيابی مستمر نيازها با تغييرات مداوم شرايط می باشد فرصت كارآفرينی يک فرصت غير قابل پيش بينی است به مثابه فرصت اقتصادی كه تاكنون ارزش‌گذاری نشده است.
دیدگاه خود را بنویسید