پیمان پوررجب

نویسندگان مختلف، تعاریف متفاوتی از کسب و کار دارند. در واژه نامه‌ آکسفورد کسب و کار به معنی خرید و فروش و تجارت آمده است. در واژه نامه لانگمن کسب و کار به فعالیت پول در آوردن و تجارتی که از آن پول حاصل شود، گفته می‌شود. به زبان ساده، کسب و کار عبارت است از حالتی از مشغولیت و به طور عام، شامل فعالیت‌هایی است که تولید و خرید کالاها و خدمات با هدف فروش آن ها را به منظور کسب سود، در بر می‌گیرد.

بر طبق نظر ارویک و هانت  (2005) کسب و کار، عبارت است از هر نوع کاری در آن خدمات یا کارهایی که دیگر افراد جامعه به آن نیاز دارند و مایل به خرید آن هستند و توان پرداخت بهای آن را دارند، تولید، توزیع و عرضه می‌شود.

پترسن و پلومن  بر این باورند که هر تبادلی که در آن خرید و فروش صورت گیرد، کسب و کار نیست، بلکه کسب و کار، هر نوع تبادل تکراری و تجدید شونده‌ خرید و فروش است. اون (Owen) کسب و کار را یک نوع کاسبی می‌داند که طی آن کالاها یا خدمات برای فروش در بازار تولید و توزیع می‌شوند. بنابراین با توجه به تعاریف یاد شده می‌توان دریافت که کسب و کار با خرید و فروش کالاها، تولید کالاها یا عرضه خدمات، به منظور به دست آوردن سود، سر و کار دارد.

با توجه به تعاریف کسب و کار، ویژگی‌های کسب و کار، عبارتند از:

• فروش یا انتقال کالاها و خدمات برای کسب ارزش
• معامله‌ کالاها و خدمات
• تکرار معاملات
• انگیزه‌ سود (مهم‌ترین و قدرتمندترین محرک اداره‌ امور کسب و کار)
• فعالیت توأم با ریسک. کسب و کار، همیشه بر آینده متمرکز است و عدم اطمینان، ویژگی آینده است. از این رو، همواره کسب و کار، توأم با ریسک است.

باور عمومی این است که تنها هدف کسب و کار، به دست آوردن سود اقتصادی است، در حالی که این امر، واقعیت ندارد. آرویک معتقد است همان طور که انسان تنها با هدف خوردن زندگی نمی‌کند، تنها هدف کسب و کار هم، کسب سود نیست. بنابراین، کسب و کارها هم دارای اهداف اقتصادی‌اند و هم اهداف اجتماعی‌اند.